تأثیر تزریق داخل نسجی بوپیواکائین در کاهش درد ، تهوع و استفراغ بعد از عمل سزارین در بیماران تحت بی حسی نخاعی

نویسندگان

ملیحه عرب

maliheh arab ناهید منوچهریان

nahid manouchehrian پریسا خطیبیان

parisa khatibian مهشید نیکوسرشت

mahshid nikoseresht

چکیده

مقدمه و هدف: تزریق داخل نسجی بیحس کننده های موضعی جهت تسکین درد بعد از جراحی در چندین مطالعه مؤثر بوده است ولی بعضی مطالعات نیز فواید آن را رد میکنند تأثیر تزریق داخل نسجی بوپیواکائین در پرده صفاق ، فاشیا و بافت زیر جلدی در میزان درد, مصرف مسکن , تهوع و استفراغ بعد از جراحی سزارین در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته است. روش کار: طی یک کارآزمائی بالینی دو سوکور 50 زن کاندید عمل سزارین از طریق بیحسی نخاعی بطور تصادفی به یکی از دو گروه مداخله و دارونما تخصیص یافتند. گروه مداخله (25=n) تحت تزریق 20 میلی لیتر محلول بوپیواکائین 0.25 % و گروه دارونما (25=n) تحت تزریق همین حجم نرمال سالین 0.9 % در پرده صفاقی احشائی و محیطی , فاشیا و بافت زیر جلدی جدار شکم قرار گرفتند . سپس دو گروه از نظر میزان درد براساس شاخص چشمی نمره دهی (vas) و نیاز به مسکن در ریکاوری و 2، 4، 8، 16 و 24 ساعت پس از عمل و نیز مقدار مسکن مصرفی طی 24 ساعت پس از عمل , میزان تهوع و استفراغ حین عمل , در خاتمه عمل و طی 24 ساعت پس از عمل و میزان رضایت کلی با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج : میانگین نمره درد تنها در اندازه گیری ساعت 4 پس از عمل در گروه مداخله بطور معنی دار کمتر از گروه دارونما بود (2.7±1.9 در برابر p=0.042 4∓2.5   ). 24% از گروه مداخله و12 % از گروه دارونما نیاز به مسکن نداشتند در مقابل به ترتیب 20% و 52% از بیماران گروه مداخله و دارونما حداکثر دوبار طی 24 ساعت مسکن در خواست نمودند (0.07 = p). میانگین مقدار مسکن مصرفی طی 24 ساعت در دو گروه اختلاف معنی دار آماری داشت ( 48∓33.8 میلی گرم در گروه مداخله در برابر3/35±70میلی گرم در گروه دارونما، 029/0 = p ). میزان فراوانی حالت تهوع در گروه دارو نما بطور معنی دار بیشتر از گروه مداخله بود (به ترتیب 64% در برابر 36% ، 0.048=p ). میزان فراوانی استفراغ در دو گروه از نظر آماری تفاوت معنی دار نداشت 76% از گروه مداخله و 60%  از گروه دارو نما رضایت کلی را اظهار نمودند اما این اختلاف فاقد اهمیت آماری بود . نتیجه نهائی : تزریق داخل نسجی بوپیواکائین حین عمل سزارین نیاز به مصرف مسکن را طی 24 ساعت پس از عمل کاهش داده و تعداد دفعات بروز تهوع را نیز کم می کند. مقدار درد در زمانحداکثر اثر دارو یعنی 4 ساعت پس از مصرف ، کاهش چشمگیر نشان می دهد .

برای دانلود باید عضویت طلایی داشته باشید

برای دانلود متن کامل این مقاله و بیش از 32 میلیون مقاله دیگر ابتدا ثبت نام کنید

اگر عضو سایت هستید لطفا وارد حساب کاربری خود شوید

منابع مشابه

مقایسه طول بی دردی و تهوع و استفراغ بوپیواکائین همراه با بوپرونورفین با بوپیواکائین تنها در بی حسی نخاعی

سابقه و هدف: درد، تهوع و استفراغ بعد از عمل شایعترین مشکلات بیماران در اتاق ریکاوری و پس از آن می باشد. این مطالعه با هدف تعیین مدت زمان بی دردی و عوارض آن در استفاده از بوپیواکائین و لیدوکائین به همراه بوپرونورفین با بوپیواکائین تنها انجام شده است.مواد و روشها: این مطالعه به روش کارآزمائی بالینی بر روی 187 نفر از بیماران 60-16 ساله مراجعه کننده به بیمارستانهای بابل که کاندید جراحی هرنیارافی و ...

متن کامل

بی حسی موضعی بوپیواکائین بر کاهش درد بعد از عمل ناشی از انسزیون هرنی اینگوینال

مقدمه: کنترل دردهای بعد از عمل یکی از چالش برانگیزترین مشکلات در اغلب اعمال جراحی می باشد. یکی از روش های کاهش درد در اعمال جراحی مربوط به شکم بلوک ریشه اعصاب ناحیه است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیربی دردی موضعی قبل از عمل بر درد ناشی از انسزیون هرنی اینگوینال انجام گردید. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 80 بیمار نیازمند جراحی انسزیون هرنی اینگوینال دارای معی...

متن کامل

مقایسه تاثیر میدازولام با اندانسترون وریدی بر روی تهوع و استفراغ در جراحی سزارین با بی حسی داخل نخاعی

Background & Aims: Nausea and vomiting during spinal anesthesia for elective cesarean delivery is a common finding and may occur in up to 80% of patients. The aim of the present study was to compare efficacy of using intravenous midazolam alone, ondansetron, and midazolam in combination with ondansetron for prevention of nausea and vomiting during and after cesarean delivery in parturient ...

متن کامل

اثر داروهای متوکلوپرامید و پروپوفول همراه با دگزامتازون بر میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل در بیماران تحت بی حسی نخاعی

سابقه و هدف: یکی از شایع ترین عوارض بعد از بی حسی نخاعی، تهوع و استفراغ است که می تواند باعث اسپاسم، هیپوکسی و آسپیراسیون ریوی شود. این خطر در بیماران معده پر، ترومای چشم، ضربه سر، سزارین و لاپاراسکوپی بیشتر است. هدف از این مطالعه تأثیر دو داروی متوکلوپرامید و پروپوفول همراه با دگزامتازون بر میزان تهوع و استفراغ بعد ازعمل در بیماران تحت بی حسی نخاعی می باشد. مواد و روشها: مطالعه به صورت کارآز...

متن کامل

مقایسه اثر ترکیب متوکلوپرامید - دگزامتازون و اندانسترون در پیشگیری از تهوع و استفراغ عمل جراحی سزارین تحت بی حسی نخاعی

مقدمه: تهوع و استفراغ یکی از عوارض بی حسی نخاعی در جراحی سزارین می باشد. هدف این مطالعه، مقایسه اثرات ترکیب متوکلوپراماید - دگزامتازون با اندانسترون در پیشگیری از تهوع و استفراغ حین بی حسی نخاعی برای جراحی سزارین بود. روش کار: در این مطالعه، 212 خانم حامله (17 تا 45 سال) کاندید عمل جراحی سزارین الکتیو با کلاس فیزیکی (asa) 1 و 2 به صورت تصادفی وارد کارآزمایی بالینی دوسوکور شدند. قبل از انجام بی ...

متن کامل

منابع من

با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید


عنوان ژورنال:
مجله دانشگاه علوم پزشکی همدان

جلد ۱۳، شماره ۲، صفحات ۱۸-۲۲

میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com

copyright © 2015-2023